Op de eerste prachtige, bijna zomerdag van 2010 komen we bij elkaar in Cultureel Centrum “Antropia” voor een Workshop “Hart-Groeien”. Vanuit Breda reis ik met de trein naar “Antropia” in Driebergen. De reis verloopt ontspannen en vlekkeloos. Met een bijna lege trein in zulk prachtig lente-zomers zonnelicht zonder vliegtuigstrepen-sluier, arriveer ik op het station.
Vanuit het station de straat overstekend kom ik op een zandpad tussen al bijna groene bomen. Het pad komt uit op een wel erg antroposofisch ogend gebouw. Dit moet het zijn. Geen mens te zien nog… uiteindelijk toch iemand gevonden. Mensa? Nooit van gehoord…. die lezing met 50 mensen was vanmorgen om 11 uur hoor. U bent te laat… Uiteindelijk blijkt onze workshop in een dependance te worden gegeven die ik samen met Lennart, onder vlaggetjes en dan bent u er zo, volgens instructies van iemand anders, snel vind. Alle vijftig deelnemers druppelen binnen. Corné begroet iedereen met pen en afstreeplijst. Als laatste arriveert Arjen met de projector, die kapot blijkt. Een ouderwetse flap-over werkt wel. De koffie van het huis smaakt uitstekend en om 14.00 uur begint Pim Schouten van “Heart-Selling”, nadat Nalan hem aan ons heeft voorgesteld, de workshop.Hij belooft ons dat deze workshop ervoor zal zorgen dat onze ratio en emoties beter zullen kloppen. Door onze obstakels van onze potentie af te trekken, zal onze prestatie hart kunnen groeien.
Onze eerste opdracht is zoveel mogelijk woorden van de letters van onze naam maken en daarin uiteindelijk twee tegenstellingen vinden: Eén woord waar we meer van willen in het komend jaar, en van het andere woord juist minder. Ik kom met mijn naam wel op veel woorden, maar voor de tegenstelling moet ik ingewikkeld zoeken. Minder wan (one) en meer dwa (Russisch voor twee), of misschien meer aw en minder wa?
We brainstormen veel. Met een opdracht van “16 cirkeltjes op een a4-tje en wat kun je daarvan maken?” kun je alle kanten op…Op een voor iedereen zeer gepast moment merkt Jan op dat hij erg veel lettercombinaties kan maken met zijn naam, maar onmogelijk tot het woord pauze kan komen. Koffie, zon, naar buiten! Na de pauze vraagt Pim ons onze successen en teleurstellingen van het afgelopen jaar te noteren. Iets later vraagt hij ons onze doelen voor het komend jaar te schrijven op grote vellen papier. Deze worden opgehangen en dan mogen wij deze bespreken en anderen om hulp vragen ze te bereiken.
Dan komen de obstakels aan de beurt, de saboteurs. Die akelige zaken die ons belemmeren bij ons doel te komen.Door middel van een geleide fantasie nodigt Pim ons uit met die obstakels in gesprek te gaan als ware het personen. Wij mogen de drie belangrijkste saboteurs iets toewensen, en hen ons iets toe laten wensen. Ik gun angst meer rust, angst mij een veilig leven. Luiheid gun ik het meer plezier te maken, luiheid gunt het mij rust te nemen. De toeschouwer gun ik het af en toe eens mee te doen en de toeschouwer gunt het mij om mooie dingen te ervaren.
Daarna nog even op een zonnig terras met een kelner die helemaal in de war raakt van ons, maar toch bereid is de verpakking van de vegetarische, biologische, antroposofisch verantwoorde bitterballen te tonen. Sommigen eten iets in Driebergen. Ik reis met de trein rond een uur of zeven terug naar Breda.
Wendameijerink's Blog 